| Mimi …. Buon giorno, Marcello, Schaunard, Colline... buon giorno. (sorridendo) Tutti qui, tutti qui sorridenti a Mimì. | Mimi .... Hello, Marcello, Schaunard, Colline... hello. (smiling) You are all here, all here smiling to Mimì. |
Vanavond is er iets bijzonders gebeurd. Het thema van deze avond is vriendschap. Ik ben in New York, en realiseer me dat ik vrienden heb.
Ik ben naar Puccini’s La Boheme geweest in The Metropolitan in New York. En ik heb gehuild.
Daarvoor heb ik in een restaurant even heerlijk wat rust kunnen vinden, de eerste rust die ik in New York vond. Ik las IJsland van Giphart. Een erg mooie roman over vriendschap. Ik heb hem nog niet uit, dat komt morgen, maar in dat restaurant las ik al zijn zeer emotionele verhalen over zijn vriendin, haar kind, twee spoedritten naar het ziekenhuis, vriendschap met zijn kameraden, en voelde ik me blij. Mijn vrienden zijn me dicht aan mijn hart.
Deze blog is een blog ter meerdere eer en glorie van diegenen die zich mijn vriend mogen noemen. Zoals Puccini’s La Boheme eens te meer aantoont, vriendschap is datgene wat de mensheid draaiende houdt. Vriendschap is datgene wat mij draaiende houdt.
Ik prijs mij gelukkig in de wetenschap dat er mensen om mij heen zijn die zich interesseren in mijn welzijn. Ook zij weten dat die bezorgdheid geheel wederzijds is.
Als ik mijn ogen dicht doe voel ik mijn vrienden, als ik mijn ogen open doe zie ik mijn vrienden, ze delen mijn vreugde, mijn verdriet en samen kunnen we lachen om alle uitdagingen die het leven ons biedt.
Goed of slecht, we hebben elkaar. En oh wat zouden we gelukkig zijn als we allemaal bij elkaar woonden in één wijk, dorp of studentenhuis. Vroeger, ja vroeger, we waren jong, onbezonnen, ongebonden en vrij. We leefden iedere dag alsof het onze laatste was, en iedere dag werden we
wakker in de wetenschap dat het toch niet de laatste dag was. We waren gelukkig, en we zijn gelukkig. We worden ouder, gelukkiger, meer gebonden, meer gereserveerd, minder vrij, maar we hebben elkaar, we hebben elkaar en zijn gelukkig. Of we nu 1 kilometer of 7.000 kilometer van elkaar verwijderd zijn, we zijn er en we blijven er.
Puccini in zijn opera La Boheme beschrijft precies waar het om draait in de vriendschap. Je wordt verliefd, verliest elkaar, bent verdrietig, maar ‘in the end’ ben je er voor elkaar. En als Mimi doodziek terug wordt gebracht naar de studentenkamer van Rodolfo is ze meer dan welkom, inclusief alle vrienden. Iedereen doet wat hij of zij moet doen, de groep is weer een groep, vrienden zijn vrienden.
Vrienden voor het leven. De vriendschap schept een band, een band die geen toelichting behoeft, een band die geen enkele discussie behoeft.
Een band die is, bestaat en blijft.
Vriendschap is mooi.
.
