De Pusher 2000

Vanochtend kwam de vuilniswagen door de straat, Pusher 2000 staat er op. Op de plank aan de achterzijde staat de vuilnisman, ik zie hem een knuffelbeer aan de wagen hangen.

Vandaag een interessante dag. Om één uur een afspraak met een relatie die onlangs haar MBA opleiding heeft afgerond, ze gaat me alles vertellen over die opleiding, en ik ga eens overwegen of ik die opleiding wellicht wil doen. Ooit wil ik nog eens zo'n opleiding doen. Mijn werk is op zich wel intellectueel uitdagend, maar in zekere zin ook wel weer een beetje beperkt. Ik wil mijn horizon verbreden en me verdiepen in nieuwe dingen, niet alleen maar de nieuwste callmanager of de nieuwste server toepassing.

De sneeuw maakt Nederland tot een gezellig dorp. Weer om bloemkool en spruitjes te maken, als je tenminste thuis komt. Een paar sneeuwvlokjes en half Nederland glibbert met een sukkelvaartje naar de bestemming. Ook vandaag is weer bewezen dat telewerken in Nederland nog niet zo'n slecht idee is. Ik zal in mijn bedrijf eens goed gaan kijken naar hoe we het zelf eigenlijk doen. Waarom kunnen Hollanders in eens niet meer auto rijden als er wat sneeuwvlokjes vallen? Moeten we in Nederland niet gewoon ook de winterbanden verplicht stellen? Ik vind dat geen slecht idee. Ik heb er vandaag een uur over gedaan om het stukje tussen het centrum en de universiteit te overbruggen, als ik de auto had laten staan was ik sneller geweest. Alleen die schoentjes met leren zolen... dat was vanochtend een slecht idee.

Ik besluit om mijn afspraak niet door te laten gaan en de eerste weg links te nemen, naar het sportcentrum. Even mijn punten scoren voor vandaag. Ik gebruik voor het eerst mijn iPod met Jazz muziek, die house herrie die ze normaal op hebben staan, het is niet goed voor mijn gemoedsrust. En het werkt, na drie keer te zijn teruggelopen, handdoek vergeten, hartslagmeter, bidon. Maar goed, begonnen, jazz op, en het gaat lekker, mijn hart blijft te relaxed. Harder fietsen kreng.... en trappen maar dat kereltje... Maar goed, het gaat lekker, ik besluit mijn score voor deze keer te verhogen en besluit ook om die iPod maar eens wat vaker te gebruiken.

Ik rijd naar station Arnhem, iedereen is inmiddels thuis, de weg is rustig. Mijn winterbanden maken een prima ritje mogelijk. De NS maakt reclame dat ze voorbereid op de winter zijn, en bij de eerste sneeuw rijden de treinen naar Nijmegen niet meer. Mijn logé-tje staat op het station te verkleumen. De winterbanden zitten er niet voor niets op, dus karren maar.
Morgen naar de tandarts, en gistern houdt mijn supersonische tandenborstel er mee op... zal ik wel op mijn donder krijgen.... Ik voel me een middelbare school leerling die de meester moet uitleggen dat 'ie z'n tanden niet kon poetsen omdat de borstel kapot is. De juf zal zeggen dat ik dan maar met een andere borstel moet poetsen... ja juf, maar die ligt op mijn bedrijf in mijn bureau... Ze gelooft het vast niet.. .zou ik ook niet doen....

Sfeerbeeld op de A73

Ik rijd over de A73. Nederlands meest besproken snelweg, Nederlands snelwegen debacle, 941 miljoen euro heeft het hier gekost. En nog hebben we niet geleerd hoe we in Utrecht een soortgelijke tunnel snel en efficient moeten aanleggen.
Ik zit in de auto omdat ik vandaag een nieuwe bank ben wezen ophalen, een bank in Boxtel en een stoel in Elsloo bij Maastricht. Mijn nieuwe huis wordt kleiner, dus moet ik zorgen voor kleine meubeltjes.
Ik moest vandaag ernstig terug denken aan mijn forensenjaren. Ik heb vaak in Maastricht en Eindhoven gewerkt. Iedere dag stond ik in de file. En, dat is het gekke, het is vandaag zaterdag, ik maak dezelfde ritjes, en ja hoor, co'tje staat weer in de file....
Maar goed, gedoe...

Ik rijd over de A73, afslag Roermond. Ooit in mijn leven heb ik besloten om nooit meer naar Roermond te gaan en ook vandaag blijft die afslag links (rechts) liggen.
In de auto begin ik me te vervelen, ik rijd vandaag voor het eerst in mijn leven als een gekke Henkie met een aanhangwagen achter een cabrio. Ik sta een beetje voor gek.... nou... een beetje...

Mijn navigatiejuf heeft haar dag niet, we rijden over een weg die ze niet kent, dit gemopper kun je gelukkig uit zetten. De bijrijdersstoel is een verzameling van prullaria, zonnebril die al lang niet meer nodig is, printjes met adressen, telefoon, half aangegeten broodje waarvan de beschrijving beter was dan de smaak, leeg jus d'orange flesje en nog wat meer rommel. Bottom line. De stoel is leeg. Mijn liefjes op de achterbank, ze snurken.


Ik rijd met een aanhangwagen, dan mag je niet harder dan 90, de cruisecontrol helpt. Zo rijden is erg slaapverwekkend.
Ik besluit om de radio flink wat lawaai te laten produceren. Mijn Ledisi cd gaat op. We belanden bij het nummer Alone....
http://www.youtube.com/watch?v=CWmn-ELbeZQ

alone i dont wanna be alone
dont wanna be here alone(3x)
please wont u tell me the truth
instead of always just leaving me here alone

En het is nog waar ook.
Er komen gedachten in me op aan de lege stoel. Don´t wanna be here. Niet in Roermond, niet alone. Het gesnurk achterin verraad dat ik ook niet alleen ben. Ik zing mee... hoewel zingen? Ik zing vals, kan ik niet tegen.

Ik word ingehaald door een vrachtwagentje, er staat een print van een hart op, ´het gebroken hartje´ is de titel. www.hetgebrokenhartje.nl.

Wat een toepasselijk vrachtwagentje. Ik vraag me af wat ze doen, is her een café of restaurant? Een theatergroep, een kledingwinkel? Geen idee, maar wat het ook is, grappige naam voor het de vrachtwagen.

Een lik in mijn oor, mijn publiek is het er niet mee eens dat er vals gezonden wordt.

Ik dwaal af, ik houd niet van de donkere periode aan het eind van het jaar, het is nog geen zes uur en het is al donker. De dag lijkt al weer voorbij, de avond moet echter nog beginnen. Straks heb je weer dat gedoe met kerst, gezelligheid ten top.
13 jaar geleden zat ik met kerst op Schiermonnikoog, misschien ga ik dit jaar maar weer. Heerlijk uitwaaien op het strand, weg van alle gekheid.