Ik had achtereenvolgens een college van Andreas Scholl, een
wandeling door het nieuwe Stedelijk, en daarna mocht ik van mijn tien jarige
vriendin mee naar een uitvoering van Ringetje door De Nederlandse Opera.
Het College van Andreas Scholl ingeleid door de directeur
van het Nexus instituut, Rob Riemen. Hij begon met een anekdote over zijn idee
bij de huidige kabinetsformatie. Hoe zou de Nederlandse publieke opinie reageren
als blijkt dat de heren Samson en Rutte al flink wat tijd hebben besteed aan
het bespreken van de schoonheid van de werken van Bach. Het antwoord kunnen we
waarschijnlijk helaas voorspellen. Dat was ook wel af te meten aan het aantal
mensen dat het land lam heeft gelegd om de bezuinigingen op kunst en cultuur van
het vorige kabinet tegen te houden. (niet meer dan een hand vol). Terwijl de
onderlinge sfeer van de onderhandelaars en de verbinding die ze beiden ervaren
er wel degelijk door gesterkt kan worden, het uiteindelijke regeerakkoord zal
er waarschijnlijk er een stuk beter door worden.
Andreas
Scholl gaf een college over ‘The truth and beauty in music’. Zijn mooiste
uitspraak van die dag was wat mij betreft:
‘Ik heb het gevoel dat als je naar de aarde kijkt vanuit de
ruimte, dat iedere keer als er iemand naar een concert gaat er een beetje
positieve energie oplicht. En vanwege alle concerten op de aarde wordt de aarde
dan fel verlicht. Zo houden we de positieve geest op aarde een beetje in
stand.’
In zijn beleving werkt klassieke muziek als een reiniging
voor de geest. Een positieve invloed in een ieders levenssfeer. Een goed
klassiek concert is als een interne reiniging van de geest. En iedere muziek noot draagt bij aan het
beter worden van de wereld.
Daarmee bevestigt Scholl mijn wereldbeeld. Muziek en kunst
vervult mij met een geluksgevoel, een gevoel dat de wereld een betere plaats
is. Een wereld waarin er mooie klanken klinken, waarin er gevoel en emotie met
elkaar gedeeld kunnen worden. Een wereld waarin je je ogen dicht kunt doen, je
jezelf veilig kunt voelen, en waar je oren het instrument zijn om een wereld te
scheppen die je verheft boven het menselijke. Een wereld waarin je zweeft en
gelukkig bent, waarin zorgen verdwijnen en een geluksgevoel je bedwelmt.
Na dit college ben ik snel doorgegaan naar het nieuwe Stedelijk. Ik zag daar een kind op de schouders van zijn vader. Zijn ogen spraken boekdelen, ze stonden wijd open, en spraken oprechte verwondering uit. De wandeling door het museum deed zijn ogen open gaan en als een sponsje zag je hem de culturele verwondering opzuigen.
Het is wetenschappelijk bewezen dat het luisteren naar muziek en het maken van muziek het brein van kinderen doet groeien. Juist daarom is het zo ongelofelijk belangrijk dat kinderen vanaf een zo jong mogelijke leeftijd in aanraking laten komen met muziek, kunst en andere vormen waarin we onszelf kunnen spiegelen aan een andere werkelijkheid.
'Music, once admitted to the soul, becomes a sort of spirit, and never dies.'(Edward Bulwer Lytton)
Een dag later mocht ik naar de uitvoering van Ringetje van De Nederlandse Opera.
Een zaal vol met kinderen, ouders en andere aanwezigen zoals
ik genoten van Wagners’ Ring des Nibelungen, een ingewikkeld verhaal verpakt in
een theaterstuk voor kinderen. Ik was erg geraakt door de uitvoering. En
misschien niet eens door de uitvoering, want die was muzikaal niet veel meer
dan een ‘the best of…’ van Wagners’ leitmotiven. Maar de totale ambiance.
Kinderen die naar Siegfried roepen dat hij moet opletten voor Mime, en dat hij
de rode drank van Gutrune niet moet drinken. Heerlijk.
Wij mogen dat niet als we in de zaal zitten, wij moeten vijf
uur stil zijn en mogen pas klappen als de dirigent daar toestemming voor geeft.
Wat zou ik graag dat kind willen zijn, en alles willen
opzuigen wat ik tegenkom. Als ik naar een museum ga of naar een concert ga kan
ik me in de schoenen van dat kind plaatsen. Al mijn zintuigen plaatsen mij
midden in de kunst, of midden in het concert. Zo af en toe wordt ik zo geraakt
dat ik een traantje mag weg pinken. En als ik dan zo’n kind zie genieten ben ik
zo blij dat er nog toekomst is, dat inspiratie uiteindelijk altijd overleeft.
Inspiratie is zo ongelofelijk belangrijk.
