Inspiratie

Het heeft even geduurd voor ik mijn inspiratie weer vond, maar ik heb de afgelopen week zo’n ongelofelijk inspirerende week gehad.

Ik had achtereenvolgens een college van Andreas Scholl, een wandeling door het nieuwe Stedelijk, en daarna mocht ik van mijn tien jarige vriendin mee naar een uitvoering van Ringetje door De Nederlandse Opera.

Het College van Andreas Scholl ingeleid door de directeur van het Nexus instituut, Rob Riemen. Hij begon met een anekdote over zijn idee bij de huidige kabinetsformatie. Hoe zou de Nederlandse publieke opinie reageren als blijkt dat de heren Samson en Rutte al flink wat tijd hebben besteed aan het bespreken van de schoonheid van de werken van Bach. Het antwoord kunnen we waarschijnlijk helaas voorspellen. Dat was ook wel af te meten aan het aantal mensen dat het land lam heeft gelegd om de bezuinigingen op kunst en cultuur van het vorige kabinet tegen te houden. (niet meer dan een hand vol). Terwijl de onderlinge sfeer van de onderhandelaars en de verbinding die ze beiden ervaren er wel degelijk door gesterkt kan worden, het uiteindelijke regeerakkoord zal er waarschijnlijk er een stuk beter door worden.

Andreas Scholl gaf een college over ‘The truth and beauty in music’. Zijn mooiste uitspraak van die dag was wat mij betreft:

‘Ik heb het gevoel dat als je naar de aarde kijkt vanuit de ruimte, dat iedere keer als er iemand naar een concert gaat er een beetje positieve energie oplicht. En vanwege alle concerten op de aarde wordt de aarde dan fel verlicht. Zo houden we de positieve geest op aarde een beetje in stand.’

In zijn beleving werkt klassieke muziek als een reiniging voor de geest. Een positieve invloed in een ieders levenssfeer. Een goed klassiek concert is als een interne reiniging van de geest.  En iedere muziek noot draagt bij aan het beter worden van de wereld.

Daarmee bevestigt Scholl mijn wereldbeeld. Muziek en kunst vervult mij met een geluksgevoel, een gevoel dat de wereld een betere plaats is. Een wereld waarin er mooie klanken klinken, waarin er gevoel en emotie met elkaar gedeeld kunnen worden. Een wereld waarin je je ogen dicht kunt doen, je jezelf veilig kunt voelen, en waar je oren het instrument zijn om een wereld te scheppen die je verheft boven het menselijke. Een wereld waarin je zweeft en gelukkig bent, waarin zorgen verdwijnen en een geluksgevoel je bedwelmt.

Na dit college ben ik snel doorgegaan naar het nieuwe Stedelijk. Ik zag daar een kind op de schouders van zijn vader. Zijn ogen spraken boekdelen, ze stonden wijd open, en spraken oprechte  verwondering uit. De wandeling door het museum deed zijn ogen open gaan en als een sponsje zag je hem de culturele verwondering opzuigen.

Het is wetenschappelijk bewezen dat het luisteren naar muziek en het maken van muziek het brein van kinderen doet groeien. Juist daarom is het zo ongelofelijk belangrijk dat kinderen vanaf een zo jong mogelijke leeftijd in aanraking laten komen met muziek, kunst en andere vormen waarin we onszelf kunnen spiegelen aan een andere werkelijkheid.

'Music, once admitted to the soul, becomes a sort of spirit, and never dies.'(Edward Bulwer Lytton)

Een dag later mocht ik naar de uitvoering van Ringetje van De Nederlandse Opera.

Een zaal vol met kinderen, ouders en andere aanwezigen zoals ik genoten van Wagners’ Ring des Nibelungen, een ingewikkeld verhaal verpakt in een theaterstuk voor kinderen. Ik was erg geraakt door de uitvoering. En misschien niet eens door de uitvoering, want die was muzikaal niet veel meer dan een ‘the best of…’ van Wagners’ leitmotiven. Maar de totale ambiance. Kinderen die naar Siegfried roepen dat hij moet opletten voor Mime, en dat hij de rode drank van Gutrune niet moet drinken. Heerlijk.

Wij mogen dat niet als we in de zaal zitten, wij moeten vijf uur stil zijn en mogen pas klappen als de dirigent daar toestemming voor geeft.

Wat zou ik graag dat kind willen zijn, en alles willen opzuigen wat ik tegenkom. Als ik naar een museum ga of naar een concert ga kan ik me in de schoenen van dat kind plaatsen. Al mijn zintuigen plaatsen mij midden in de kunst, of midden in het concert. Zo af en toe wordt ik zo geraakt dat ik een traantje mag weg pinken. En als ik dan zo’n kind zie genieten ben ik zo blij dat er nog toekomst is, dat inspiratie uiteindelijk altijd overleeft.

Inspiratie is zo ongelofelijk belangrijk.