Nederland gaat achteruit. Een jaar of twaalf geleden zat ik nog dagelijks in de trein tussen Nijmegen en Amsterdam, toen ik noodgedwongen de leaseauto werd ingeschoven viel me al op dat ik steeds meer last had van vertragingen. Maar in de afgelopen jaren neem ik nog zo af en toe de trein en heb ik slechts 1 keer meegemaakt dat mijn reis geheel volgens planning verliep. En nu, nu lijkt het hel en verdoemenis op het spoor. Op de een of andere manier is de NS in staat om treinen te kopen die niet tegen de Nederlandse weersomstandigheden kunnen. Lijken de sporen die nooit ergens last van hadden bij het eerste herfstblaadje al storingen te veroorzaken.
Het lijkt er een beetje op dat in de afgelopen jaren de Nederlandse verzorgingsstaat in het gootje is geduwd. De voorzieningen die we allemaal koesteren zijn aan het afkalven, onbetaalbaar geworden, of zo onvoorspelbaar geworden dat we er niet meer op durven te vertrouwen.
De nieuwe regering Wilders komt dan ook niet met oplossingen, eerder met een weg naar grotere problemen. De Nederlandse open samenleving staat onder druk, het gevoel van samenhorigheid van de gemiddelde Nederlander – voor zover die al bestaat – lijkt tegenwoordig op dat van een paranoïde schizofreen. We hebben Douwe Egberts buurtfeesten nodig om er voor te zorgen dat buren elkaar nog gedag durven te zeggen, interventies van de Tweede Kamer om er voor te zorgen dat er nog treinen kunnen rijden en mecenassen om nog iets van kunst te kunnen realiseren.
Het lijkt er op dat we een woordvoerder als Geert Wilders nodig hebben om te voor te zorgen dat mensen zich nog durven uit te spreken, of je nou voor of tegen bent. De rol van Geert Wilders in deze samenleving is die van een nieuwerwetse bindingsfactor geworden. De voorstanders en de tegenstanders voelen een nieuwe verbondenheid omdat hij in staat is om de zaken op scherp te zetten.
We zijn met z’n allen gegaan van een na-oorlogse samenleving onder leiding van Den Uyl waarin saamhorigheid de standaard was naar een samenleving in de 21e eeuw waarin het ieder voor zich is geworden. En in deze samenleving kunnen alleen scherpe tegenstellingen nog iets van een saamhorigheid realiseren.
Geld is meer dan ooit drijfveer geworden, we leggen in de kerstperiode de postbezorging gerust drie dagen stil omdat de samenleving nu eenmaal verandert en we dat niet kunnen accepteren. We geven de regering overal de schuld van, maar nemen geen verantwoordelijkheid voor ons eigen stemgedrag. We kiezen de leider die het best uit zijn woorden kan komen, niet diegene met het beste idee. We besteden meer aandacht aan de verkiezing van de Voice Of Holland dan we ooit aan de Tweede Kamer verkiezingen hebben besteed. We dwepen bij Tatoo Ben (Saunders) omdat hij zo’n schatje is, en vergeten dat hij van origine een vechtersbaas is waar we voorheen met een grote boog omheen zouden lopen.
Ik kan alleen hopen dat wij – de samenleving – een zelf lerend vermogen hebben en dat we in de toekomst weer iets van de saamhorigheid van Den Uyl terug vinden. Dat hoeft niet persé in een linkse samenleving, maar het zou er wel voor zorgen dat we samen nog even goed nadenken voor we weer dat hokje rood maken bij de volgende verkiezingen. Ik hoop dat we dan weer durven te investeren in gezamenlijke voorzieningen als het openbaar vervoer, het wegen-net, de kunstvoorzieningen, de sociale zorg.
Nee, ik ben geen linkse rakker, maar vind het wel belangrijk dat – als we dan in Nederland iets doen – dat we het dan goed doen. Liever twee treinen per uur die gewoon rijden, dan vier halfvolle treinen die om de haverklap helemaal niet meer rijden. Liever fikse stimulansen om snel werk te vinden dan jaren lange uitkeringssituaties. Liever heel veel snelwegen, dan verkeer dat stil staat en CO2 te produceren. Liever muziekgezelschappen van wereldformaat dan dierenpolitie. Liever fikse investeringen in onderwijs en onderzoek maar dan ook belastingen naar draagkracht. Winstbelasting vind ik geen probleem, maar laten we ondernemers dan ook in staat stellen om flink wat winst te maken door ze mogelijkheden te bieden voor flexibele arbeidsvoorwaarden, minder regels en minder belemmerende regels.
Vandaag las ik dat de eerste kamer wellicht een stokje gaat steken voor de btw verhoging op de kunstensector. Ik heb kort een vreugdedansje gemaakt, en zal een feestje organiseren als de eerste kamer er in slaagt om dit plan tegen te houden. Tegelijkertijd heb ik bewezen gezien dat al die plannen om de eerste en tweede kamer te integreren een ongelofelijk slecht idee zijn. De eerste kamer vertegenwoordigt het geweten van ons land, en zou nooit en te nimmer mogen worden afgeschaft.
Om af te sluiten met een onlangs gebruikte afsluiting van een vriendin…
En zo is het…
Misschien moet je vaker de trein nemen! Mijn ervaring als vrijwel dagelijks gebruiker is dat ik in zeker 80 procent volgens planning mijn einddoel bereik. Haal je dat percentage met de au...to? Ik weet het niet.
BeantwoordenVerwijderenAan de ene kant is het niet goed dat het treinverkeer is stilgevallen afgelopen weekend, maar de vragen die ik je wil stellen zijn: - gebeurt dit nu vaker dan vroeger of wordt er door de toegenomen communicatiemiddelen meer aandacht aan gegeven, waardoor het lijkt of het vaker voorkomt? - waar is de creativiteit van reizigers gebleven om een alternatief te zoeken? Klagen is makkelijker. En ja, ik zou ook balen als ik in Utrecht gestrand zou zijn, maar is het een ramp? Nee! - moet je als onderneming altijd de materialen aanschaffen die zijn opgewassen tegen de meest extreme omstandigheden? Mijn antwoord daarop is nee. Ik verwacht van mijn vervoerder dat hij redelijk inschat welk weer wij hier hebben en welke eisen gemiddeld aan het materieel gesteld worden. Ik ben niet bereid te betalen voor vervoer waarbij elk risico is uitgesloten. Dat is eenvoudigweg onbetaalbaar! Ik betaal graag voor een vervoerder die die risico's redelijk inschat, maar daar dan wel helder over communiceert. En dus niet de verwachting wekt dat alles blijft rijden onder elke weersomstandigheid!
Hey Ineke,
BeantwoordenVerwijderen80% van de reizen op tijd? Daar neem je toch zeker geen genoegen mee?
En Ja, ik vindt dat de NS met het aankoop- en onderhoudbeleid er voor moet zorgen dat de redelijkerwijs te verwachten weersomstandigheden in Nederland door het m...aterieel makkelijk weerstaan kan worden. Een backupsysteem in dezelfde ruimte plaatsen als het originele systeem, dat noem ik gewoon dom. Meer kan ik er niet van maken. Toevallig is dat mijn vak, en voor veel minder belangrijke systemen doen we dat al...
Maar de staat van het Nederlandse OV was niet de crux van mijn blog, hoewel wel exemplarisch voor de staat van de natie...
Direct reageren leidt tot een discussie over de NS, die -hoewel zeer interessant-, niet thuishoort in het rijtje reacties op je blog: in staat van verval (of misschien een staat in verval?). Volgens mij was dat laatste de crux van je verhaal.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij is er sprake van een spiraal waarin de politiek in ons land zich bevindt. De spiraal wordt in mijn ogen gevoed door verschillende factoren, waaronder de toegenomen individualisering die jij ook noemt maar ook de toegenomen communicatie, en bestaat uit het snel maar niet goed doordacht reageren op actuele incidenten met het naar zich toetrekken van verantwoordelijkheden, waarna nieuwe incidenten vaak weer een verschuiving van die verantwoordelijkheden noodzakelijk maken. Doordat de aandacht in hoofdzaak uitgaat naar incidenten, is er weinig ruimte voor het uitzetten van hoofdlijnen van beleid, juist hetgeen waar de landelijke politiek zich in mijn ogen in hoofdzaak mee zou bezig moeten houden. Een open discussie waar de overheid zich wel en ook niet mee bezig moet houden en welke verantwoordelijkheidsniveau zij daarbij op zich moet nemen is wat mij betreft meer dan wenselijk. Daarbij hoort dan onlosmakelijk de discussie hoe en op welk terrein burgers ook weer verantwoordelijkheid op zich moeten nemen. Allemaal meedoen, nog voor de volgende verkiezingen! En daarna goed kijken welke partij de uitkomsten van de discussie het best kan implementeren. En dat is niet noodzakelijkerwijs degene met de grootste mond.
Ineke